W pracy analizowano wybrane wyniki wzbogacania polskiej rudy miedzi z Legnicko-Głogowskiego Okręgu Miedziowego przerabiane w KGHM Polska Miedź S.A. Wyniki te wykreślano w postaci tak zwanych krzywych wzbogacania. W oparciu o statystyczną analizę regresji stwierdzono, że spośród ośmiu krzywych, wykres Henry’ego wiążący wychód koncentratu z zawartością Cu w koncentracie dostarczył największej wartości współczynnika determinacji (R2 = 0,62), a po nim wykres Fuerstenaua, wiążący uzysk Cu w koncentracie ε z uzyskiem pozostałych składników w odpadzie εo (R2 = 0,31). Pozostałe wykresy dostarczyły mniejszych wartości R2 . Dodatkowa analiza statystyczna wykazała, że na wykresie Henry’ego występuje zależność położenia punktów wzbogacania od zawartości Cu w nadawie, podczas gdy nie ma jej na wykresie Fuerstenaua, ale tutaj występuje podzbiór punktów (εo niezależne od ε), który obniża wartości R2 . Fakty te wskazują, że współczynnik determinacji R2 nie jest dobrym wskaźnikiem dopasowania rodzaju wykresu wzbogacania do wyników przemysłowego wzbogacania rud miedzi.