Przedstawiono koncepcję rekultywacji i docelowego zagospodarowania największej w Polsce kopalni surowców skalnych – Kopalni Wapienia „Kujawy”, opracowaną na podstawie szerokiej analizy obszaru (uwarunkowania geologiczno-górnicze, hydrologiczne, środowiskowe) jak i jego otoczenia (uwarunkowania przestrzenne, środowiskowe i społeczno-gospodarcze). Podkreślono aspekt kulturowy kopalni; 150-letnią historię eksploatacji i obiektów zabytkowych o znaczeniu ponadregionalnym, co nie pozostaje bez znaczenia dla koncepcji rekultywacji i zagospodarowania. Zwrócono uwagę, że mimo długiej jeszcze perspektywy eksploatacji koniecznym jest wczesne projektowanie rekultywacji oraz docelowej wizji zagospodarowania terenów pogórniczych. Zakres prac górniczych w końcowej fazie eksploatacji oraz prac rekultywacyjnych powinien być taki, aby było możliwe zagospodarowanie terenu według nakreślonej wizji odzwierciedlającej uwarunkowania techniczno-środowiskowe oraz potrzeby społeczno-gospodarcze regionu.